Bagienne Jagody

W krainie, która była snem, strumienie się przeplatały, hucząc z wiosennej radości. Wpadały do studzienek na łące i płynęły pod ziemią. Do tej tajemnej głębi lubiłam wrzucić kamyk i po odgłosach zastanawiać się, co się z nim stało. W kałużach bez odbicia nieba jak zatopione we szkle stały liście babki i trawy, które przetrwały pod śniegiem. Grudki tego ostaniego leżały gdzieniegdzie; najbardziej nietrwałe z diamentów. Po cóż miałabym je zbierać? Gleba nasiąkła tchnieniem wiosny. I wydaje mi sie, że słyszę pierwszego skowronka!

Kultowy film Wolfganga Petersena; któż nie kojarzy "Niekończącej się opowieści"? Chłopca z amuletem i tajemniczą księgą, który chce ocalić świat Fantazji... Zamieszczam jeden z najbardziej bagiennych fragmentów wszech czasów. Niestety, jest też bardzo smutny.

Nie dość, że film Francisa Coppoli, to jeszcze z "arystokratyczną" obsadą (Anthony Hopkins, Winona Ryder, Gary Oldman, Keanu Reeves). Niby wierny książce, z początku wręcz co do słowa, później jednak James V. Hart wprowadza do scenariusza własne ulepszenia - jak dla mnie bardzo dobrze, bo nie mielibyśmy romansu pięknej i bestii :P A w każdym razie, nie w tej postaci... Scenografia iście gotycka:

Z pewnością to nie jedyny film Tima Burtona, o którym wspomnę. "W jeźdźcu bez głowy" najbardziej klimatyczny wydaje mi się motyw wędrówki po zamglonym lesie, zanim z Drzewa Śmierci wyskakuje mroczny rycerz. Niestety, nie mogłam tego znaleźć na you tubie, więc zamieszczam tutaj inny fragment. Aha, warto jeszcze nadmienić, że wśród zwierzęcych aktorów znalazły się bardzo urodziwe, długowłose konie i kuce, tyle że w przytoczonym filmiku również nie ma tych najbardziej baśniowych...

Wielu z Was zapewne kojarzy te filmy. Mimo wszystko warto je wspomnieć w kontekście niniejszej strony, bo zawsze miło klasyfikować rzeczy mroczne i bagienne. Na razie nie są uporządkowane w kolejności chronologicznej. Enjoy ;>

...albowiem nie mogłam się powstrzymać ;)


Ten jest naprawdę urokliwy, wypatrzyłam go w Bieszczadach. Podoba mi się, bo przypomina miniaturową ukrytą sadzawkę albo studzienkę. Mam nadzieję, że docenicie jego wdzięki.
Tym samym przerywam moją długą passę nieobecności na blogu. Nie było mnie tak długo, że pół godziny myślałam, jak by tu się zalogować.
No, to witam wszystkich serdecznie po długiej przerwie.